گــــــــــردو

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم

    اگر تو دلخوری از من ، من از خودم سیرم

من آن طبیب زمین گیر زار و بیمارم

 که هرچه زهر به خود می دهم نمی میرم

من و تو آتش و اشکیم در دل یک شمع

  به سرنوشت تو وابسته است تقدیرم

به دام زلف بلندت دچار و سردرگم

  مرا جدا مکن از حلقه های زنجیرم

درخت سوخته ای در کنار رودم من

  اگر تو دلخوری از من ، من از خودم سیرم

 فاضل نظری