ای به دامان ستاره نرگس
ای به دامان ستاره نرگس
آمدی؟ ماه پاره ی نرگس
ای ز شب تا سحر به خاطر تو
لحظه ها هم شماره ی نرگس
همه هستی در انتظار تو بود
ای رسول هزاره ی نرگس
عالمی مست نرگس مستت
ای به سینه شراره نرگس
همه کس غرق نیمه ی شعبان
همه جا جشنواره ی نرگس
ای حروف مقطع قرآن
ای سرود هماره ی نرگس
میم و حا، میم و دال، یعنی تو
ای خبر ای گزاره ی نرگس
ای دل آرای سیزده معصوم
چارده استعاره ی نرگس
پرسش مخفیانه ی بابا!
پاسخ با اشاره ی نرگس!
مثل حیدر تولدت پنهان
کعبه ات در کناره ی نرگس
همه اسماء نور را خواندی
یک به یک تا شماره ی نرگس
اولین سجده ی تو دیدن داشت
پیش بهت نظاره ی نرگس
بهتر از آن، شهادتینت بود
بهترین یادواره ی نرگس
که ز بَدو تولدش، نورش
می رود تا ستاره ی نرگس
از لبت غنچه ی دعا می ریخت
شیعه را تا بهاره ی نرگس
مادرت را به نام می خواندی
تا که بی استشاره ی نرگس
بوی یاس آمد و گل زهرا
رفت از گاهواره ی نرگس
رفت تا آسمان هفتم تا
گل کند ماه پاره ی نرگس
ماند تا ساعتی دگر بر لب
خنده ی نیمه کاره ی نرگس
آن سزاوارتر ز نرگس کیست؟
که برد شیر خواره ی نرگس
شاید او پیش مادرش زهراست
بی نیاز از نظاره ی نرگس
به خدا می برد پناه اما
شد مجاب استجاره ی نرگس
غیبت کوچکش به سر آمد
چاره شد انتظاره ی نرگس
ای رخت غائب از نظر برگرد
چاره ای ای ستاره ی نرگس
مادرت را به هوش آوردی
ای حیات دوباره ی نرگس
وای از نرگس خیام حسین
که ز کف رفت چاره ی نرگس
گاهواره دوباره خالی شد
این کجا، گاهواره ی نرگس
روی دست حسین بر می گشت
جگر پاره پاره ی نرگس
چه ربابی چه مادری ای وای
معجر و گوشواره ی نرگس
محمود ژولیده