گــــــــــردو

1:خنک آنکس که او را در همه عمر یک ساعت حضور بوده است.

2:شریف ترین نشستها وبلندترین نشستی این است که با فکرت بوده در میدان توحید.

3:دل دوستان خدای جای سّر خدای است وخدای سّر خود را در دلی ننهد که در وی دوستی دنیا بود.

4:غافل بودن از خدای سخت تر آز انکه در آتش شدن.

5:هر که نشناخت خدای را هرگز شاد نبود.

6:به رعایت حقوق نتوان رسید مگر به حراست قلوب.

7:هر که میان خود وحضرت خدای توبرۀ طعام نهاده است انگاه خواهد که لذّت مناجات یابد این هرگز نبود.

8:بلا چراغ عارفان است وبیدار کنندۀ مریدان وهلاک کنندۀ غافلان.

9:هر که را همّت است او بینا است وهر که را ارادت است او نابینا است.

10:اجماع چهار هزار پیر طریقت است که نهایت ریاضت این است که هر گاه دل خود طلبی ملازم حق بینی.

11:معرفت مشغولی دل است به خدای تعالی.

12:حق تعالی حرام گردانیده است محبت بر صاحب علاقت.

13:به محبت خدای به خدای نتوان رسید تا به جان خویش در راه او سخاوت نکنی.

14:توکلّ آن است که خدای را باشی چنانکه پیش از این که نبودی خدای رابودی.

15:گفتند: عزیزترین خلق کیست؟گفت درویش راضی

16:گفتند هیچ فاضل تر از گریستن است؟گفت گریستن بر گریستن.

17:گفتند بنده کیست؟گفت آنکه از بندگی کسان دیگر آزاد بود.

18:گفتند راه به خدای چگونه است؟گفت دنیا را ترک گیر یافتی وخلاف هوا کردی به حق پیوستی.

19:گفتند حجاب سه است،نفس وخلق ودنیا گفت:این سه حجاب عام است وحجاب خاص سه است:دید طاعت ودید ثواب ودید کرامت.

20:گفتند فرق میان دا مومن ومنافق چیست؟گفت دل مومن در ساعتی هفتاد بار بگردد،ودل منافق هفتاد سال بریک حال بماند.

21:حیات هر که به نفس بود موت او به رفتن جان بود،وحیات هر که به خدای بود او نقل کند از حیات طبع به حیات اصل،وحیات بر حقیقت این است وهر چشمی که به عبادت حق تعالی مشغول نبود

نابینا وبه هر زبان که به ذکر او مستغرق نیست ،گنگ به، وهر گوشی که به حق شنیدن مترصّد نیست کر، به وهر تنی که به خدمت خدای در کار نیست مرده به.

22:گفتند دلیل چیست به خدای:گفت خدای. گفتند پس حال عقل چیست:گفت عقل عاجزی است وعاجز دلالت نتواند کرد جز بر عاجزی که مثل او بود.