گــــــــــردو

نــــــدارم چشــــــم من، تاب نگــــاه صحـــنه سازیهــــا

من یکـرنگ بیزارم، از این نیـــرنگ بازیها

زرنگـــی، نارفیقــــــا! نیست این، چون باز شد دستت

رفیقــان را زپا افکـــندن و گـــردن فرازیها

تو چون کرکس، به مشتی استخوان دلبستگی داری

بنــــازم هــــمت والای بـاز و بی نیازیها

به میـــــدانی کـــــه مـی بنـــدد پای شهســـــواران را

تو طفل هرزه پو، باید کنی این ترکتازیها

تو ظاهــــرساز و من حقگـــو، ندارد غیــر از این حاصل

من و از کس بریدنها، تو و ناکس نوازیها

رحیم معینی کرمانشاهی