بازی قیطه چو ( گال)
بازی با یک عد چوب بزرگ به اندازه چوب دستی و یک عد چوب کوچک حدود بیست سانتی که دو طرف آن را مانند قلم تراشیده اند انجام می گیرد بدین صورت که افراد به دو گروه
چند نفره تقسیم می شوند و مکانی را به عنوان مبدا بازی انتخاب می کنند که به زبان محلی به آن «گال » می گویند و با تخته سنگی بزرگ که آن را عمود بر روی زمیبن قرار می دهند
مشخص می شود . شروع بازی توسط هر تیمی توسط قرعه انجام می گیرد و انجام آن نیز بدین صورت است که هر یک از اعضاء گروه چوب کوچک را بر روی زمین قرار می دهند و با زدن
ضربه بر روی لبه آن ، آن را روی زمین بلند می کنند و سپس با زدن ضربه ای دیگر آن را از نقطه ای که در چند متری «گال » قرار دارد و اصطلاحا مرز نامیده می شود به نقطه ای دور پرت می کنند
وتا فبل از گذشتن چوب کوچک یا همان «قیط» از محل مرز ۳ بار می توانند با چوب بزرگ با آن ضربه بزنند .افراد گروه مقابل چوب کوچک یا « قیط» را بر داشته و به طرف تخته
سنگ اشاره شده و یا همان«گال » پرتاب می کنند و اگر «قیط» به « گال » اصابت کرد فرد از دور بازی کنار می رود و اصطلاحا سو خته می شود و نوبت را فرد دیگری از گروه خو د می دهد .
واگر « قیط» به « گال » اصابت نکرد او عمل قبلی را تکرار می کند و تا سه بار این عمل را تکرار می کند و در پایان موفقیت آمیز بار سوم او ۳ امتیاز می گیرد و اصطلاحا
« دو گوش»می آورد و سه بار می تواند همان بازی را انجام دهد و یا می تواند به اعضای هم گروه خود واگذار نماید باخت گروه وقتی اتفاق می افتد که تمام اعضای گروه توسط گروه
مقابل خاموش شوند یعنی«قیط » های کشیده شده یا پرتاب شده توسط آنها هنگام نشانه گیری به سمت «گال » به تخته سنگ اصابت کند و این بار تیم مقابل بازی می کند
و تیم خاموش شده به «گال » یعنی به محلی که « قیط» به آن طرف پرتاب می شود می روند . این بازی به همین صورت به تناوب ادامه دارد .