هرجا و هر کجای جهان که باشم

هرجا و هر کجای جهان که باشم

باز به بسترِ بی‌خواب خود برمی گردم

باز این عطر و اسم توست 

که مرا 

برای چیدن گل سرخ، نه ارّه بیاور، نه تبر !

برای چیدن گل سرخ، نه ارّه بیاور، نه تبر ! 

سرانگشت ساده‌ی همان ستاره‌ی بی‌آسمانم ... بس ، 

تا هر بهار به بدرقه‌ی فروردین ، 

هزار پاییز پریشان را گریه کنم .