گــــــــــردو

من بهارم تو زمین من زمینم تو درخت من درختم و بهار

ناز انگشتای بارون تو باغم می‎کنه میون جنگلا طاقم می‎کنه 

تو بزرگی مثل شب اگه مهتاب باشه یا نه خود مهتابی تو اصلا، خود مهتابی تو 

تازه، وقتی بره مهتاب و هنوز شب تنها باید راه دوری رو بره تا دم دروازه‎ روز

مثل شب گود و بزرگی مثل شب

تازه، روزم که بیاد تو تمیزی مثل شبنم مثل صبح 

تو مثل مخمل ابری مثل بوی علفی مثل اون ململ مه نازکی: 

اون ململ مه که رو عطر علفا، مثل بلاتکلیفی هاج و واج مونده مردد

میون موندن و رفتن 

میون مرگ و حیات 

مثل برفایی تو تازه آبم که بشن برفا و عریون بشه کوه 

مثل اون قله‎ مغرور بلندی

که به ابرای سیاهی و به بادای بدی می‎خندی

من بهارم تو زمین من زمینم تو درخت ن درختم تو بهار 

ناز انگشتای بارون تو باغم می‎کنه میون جنگلا طاقم می‎کنه

احمد شاملو