گــــــــــردو

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «محمد علی بهمنی» ثبت شده است

در این زمانه ی بی های و هوی لال پرست

خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست


چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خود را

برای این همه نا باور خیال پرست ؟

از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب

شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب


پشت ستون سایه ها روی درخت شب

می جویم اما نسیتی در هیچ جا امشب

هم از تو هیچ در این رهگذر نمی‌خواهم

                                و هم حضور تو را، مختصر نمی‌خواهم


اگر چه حرف توقف به دفتر من نیست

                                قبول کن که تو را رهگذر نمی‌خواهم

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
                               محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست

از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت
                               که در این وصف زبان دگری گویا نیست

تو از اول سلام ات پاسخ بدرود با خود داشت

اگرچه سحر صوتت جذبه «داوود» با خود داشت


بهشتت سبزتر از وعده ی شداد بود اما

-برایم برگ برگش دوزخ «نمرود» با خود داشت