گــــــــــردو

مسکین تن شمع از دل ناپــــاک بسـوخت 

زرین تنـش از دل شبـــــه‌نـــــاک بسـوخت

پروانــــه چو دید کـــو ز دل پـاک بسوخت 

بر فرق سرش فشـــاند جــان تاک بسوخت

@@@@@##@@@@@@

خاقانی را دل تف از درد بسوخت 

صبر آمد و لختی غم دل خورد بسوخت

پروانه چو شمع را دلی سوخته دید 

با سوخته‌ای موافقت کرد بسوخت

@@@@@##@@@@@@

خاکی دلم ای بت ز نهان بازفرست 

خون آلود است همچنان باز فرست

در بازاری که جان ز من، دل ز تو بود 

چون بیع به سر نرفت جان باز فرست

@@@@@##@@@@@@

داغم به دل از دو گوهر نایاب است 

کز وی جگرم کباب و دل در تاب است

می‌گویم اگر تاب شنیدن داری 

فقدان شباب و فرقت احباب است

@@@@@##@@@@@@

بر جان من از بار بلا چیست که نیست 

بر فرق من از تیر قضا چیست که نیست

گویند تو را چیست که نالی شب و روز 

از محنت روز و شب مرا چیست که نیست

@@@@@##@@@@@@

گر سایه‌ی من گران بود در نظرت 

من رفتم و سایه رفت و دل ماند برت

هم زحمت من ز سایه‌ی من برخاست 

هم زحمت سایه‌ی من از خاک درت

@@@@@##@@@@@@

سلطان ز در قونیه فرمان رانده است 

بر خاقانی در قبول افشانده است

سیمرغ که وارث سلیمان مانده است 

شهباز سخن را به اجابت خوانده است

@@@@@##@@@@@@

بینی کله شاه که مه قوقه‌ی اوست 

گیتیش بگنجدی نگنجد در پوست

عفریت ستم زو که سلیمان نیروست 

دربند چو کوزه‌ی فقع بسته گلوست

@@@@@##@@@@@@

چون سقف تو سایه نکند قاعده چیست 

چون نان تو موری نخورد مائده چیست

چون منقطعان راه را نان ندهی 

پس ز آمدن فید بگو فائده چیست

@@@@@##@@@@@@

خاقانی را شکسته دیدی به درست 

گفتی که ز چاره دست می‌باید شست

زان نقش که آبروی برباید جست 

ما دست به آبروی شستیم نخست

رباعیات خاقانی