گــــــــــردو

نشود فاش کسی آنچه میان من و تو ست 

تا اشارات نظر نامه‌رسان من و توست 

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم 

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست 

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید 

حالیا چشم جهانی نگران من و توست 

گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید 

همه جا زمزمه عشق نهان من و توست 

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه 

ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست 

این همه قصة فردوس و تمنای بهشت 

گفت‌و‌گوئی و خیالی ز جهان من و توست 

نقش ما گو ننگارند به دیباچة عقل 

هر کجا نامة عشق است، نشان من و توست 

سایه ز آتشکدة ماست فروغ مه و مهر 

وه ازین آتش روشن که به جان من و توست