گــــــــــردو

عمری است کز جگر، مژه خوناب می خورد 

 این ریشه را ببین ز کجا آب می خورد

چشم تو را به دامن ابرو هر آن که دید

 گفتا که مست با ده به محراب می خورد

خال سیه به کنج لب شکّرین توست 

 یا هندویی که شیرۀ عناب می خورد