گــــــــــردو

اى روى تو آیت نکویى

حسن تو کمال خوبرویى

راتب شده عالم کهن را

هردم ز تو فتنه اى به نوی

معروف لبت به تنگ بارى

چونان که دلت به تنگ خویى

بردى دل و در کمین جانى

یارب تو از این همه چه جویى

گویى شب وصل با تو گویم

الحق تو کنى خود آنچه گویى

در کوى غمت به جان رسیدم

گفتم تو کجا و در چه کویى

گفتا بدو روزه غیبت آخر

تا چند ز یک سخن که گویى

من هم به جوار زلف آنم

کز عشوه تو در جوال اویى