گــــــــــردو

من که مانند نى در نوایم //عاشقم عاشق کربلایم

روز و شب در غم و شور و شینم //عاشق کربلاى حسینم

خادم کوى آن نور عینم //عبد درگاه آن مقتدایم

گر چه بگذشته دور جوانى//               لیک در پیرى و ناتوانى

بلبل آسا کنم نغمه خوانى //تا که باشد طنین در صدایم

یا حسین جز تو شاهى ندارم //جز تو شاها پناهى ندارم

عاشقم من گناهى ندارم //حق بود شاهد مدّعایم

یا حسین اى عزیز پیمبر //زاده عصمتِ پاک داور

زیب عرش خدا پور حیدر //با غم و عشق تو آشنایم

من چو مجنون صحرا نوردم //آشنا با غم و رنج و دردم

تا فداى وفاى تو گردم //در رثایت سخن مى سرایم

گشته ام تا به مهر تو پاى بند //گر جدا گردَدَم بند از بند

نگسلم از تو یک لحظه پیوند//                اى شهید سر از تن جدایم

یا حسین جان عالم فدایت //جان به قربان مهر و وفایت

بین که (مردانى ) با وفایت //اشک خون ریزد از دیده هایم

حق به محشر چو خواهد حسابم//        در سؤ الش بود این جوابم

ذاکر زاده بو ترابم //مرثیت خوان آل عبایم