گــــــــــردو

گاهی به نگاهی دلِ ما شاد نکردی 

حیف از تو که ویرانه‌ آباد نکردی 

صد بار ز گل‌زار خزان آمد و گل رفت 

وین مرغ اسیر از قفس آزاد نکردی 

ای خسروِ شیرین‌دهنان این نه وفا بود 

یک ره‌گذری جانب فرهاد نکردی 

بسیار مبال ای شجر وادیِ ایمن! 

یک جلوه چو آن حسنِ خداداد نکردی 

باید ز تو آموخت حزین رشک محبّت 

لبریزِ فغان بودی و فریاد نکردی 

حزین لاهیجی