گــــــــــردو

در گنجه دو درزن گر استاد جوان / بردند تظلم به بر شاه جهان

فـرمــود مَـلِـک بــه درزیــان ارّان / گه درزن این برید و گه درزن آن

* * *

رفتی به سرا دوش به می نوشیدن / بودت هوس یار دگر ورزیدن

روی تو بکنده اند و معلومم شد / من روی تو کنده چون توانم دیدن؟!

* * *

دی خوش پسری بدیدم اندر زوزن / کاو لاف زنی ز خوبرویان زو زن

او بر دل من رحم نکرد و زن کرد / خود دود دل منش ستاند زو زن

* * *

بر هر دو طرف مزن تو بر یک سو زن / وان زلف شکسته را ز رخ یک سو زن

گر آتش عشق تو وزد یک سوزن / یک سو همه مرد سوزد و یک سو زن

* * *

ما را سر زلف دلبران نیست کنون / آن رفت و گذشت دل بر آن نیست کنون

آن حسن و طراوت که دل و دلبر داشت / دل نیست بر آن، دل بر ِ آن نیست کنون

* * *

مؤذن پسـری تــازه تــر از لاله ی مـرو / رنگ رُخش آب برده از خون تَـذَرو

آوازه ی قامت خوشش چون برخاست / در حال به باغ در نمـاز آمد سرو

* * *

ای روی تو از تازه گل بربر به / وز چین و ختا و خلّخ و بربر به

صد بنده ی بربری تو را بنده شده / بر بر بر ِ بنده نه، که بر بر بر به!

* * *

معشوقه لطیف و چُست و بازاری به / عاشق همه با ناله و با زاری به

گفتا که دلت ببرده ام ، بـاز ببـر / گفتم که تو برده ای تو باز آری به

* * *

ای رشته چو قصد لعل کانی کردی / با مرکب باد هم عنانی کردی

در سوزن او عمر تو کوتاه چراست؟ / نه غسل به آب زندگانی کردی؟

* * *

مضراب ز زلف و نی ز قامت سازی / در شهر تو را رسد کبوتـربــازی

دلهـا چو کـبـوتـرند در سینـه تپــان / تا تو نی عشق در کدام اندازی

* * *

ای تنگ شکر چون دهن تنگت نی / رخساره ی گل چون رخ گلرنگت نی

از تیر مژه این دل صد پاره ی من / میدوز و ز پاره دوختن ننگت نی

 مهستی گنجه ای