گــــــــــردو

شبلی مرد عارفی بود که شاگردان زیادی داشت، و حتی مردم عامه هم مرید او بودند،

 و آوازه اش همه جا پیچیده بود.

روزی شبلی به شهر دیگری میرود و در نانوایی چون لباس درستی نپوشیده بود نانوا به او نان نداد!

مردی که آنجا بود، شبلی را شناخت و به نانوا گفت: این مرد را میشناسی؟ 

گفت: نه، 

گفت: این شبلی بود!

نانوا گفت: من از مریدان اویم.

دوید دنبال شبلی، که آقا من میخوام با شما باشم، شاگرد شما باشم...

شبلی قبول نکرد.

نانوا گفت: اگر قبول کنی من امشب تمام آبادی را شام میدهم.

شبلی قبول کرد. 

وقتی همه شام خوردند، نانوا گفت: سوالی دارم. گفت: بپرس!

پرسید: دوزخ یعنی چه؟

شبلی جواب داد:

دوزخ یعنی اینکه تو برای رضای خدا، یک نان به شبلی ندادی، ولی برای رضایت دل شبلی، یک آبادی را شام دادی!