گــــــــــردو

میگریم و مـی خندم ، دیوانه چنین باید

میــوزم ومیسازم ، پـــــروانـــــه چنین باید

می کوبم ومــــی رقصم ، مـی نالم ومیخوانم

در بـــزم جهــــان شـــــور، مســـتانه چنیآن باید

مــــن این همـــــــه شیدایــی ، دارم ز لـــب جامی

در دســـت تــــــو ای ســــاقی ، پیمانــه چنیـــــن باید

خلــقــــم زپـــــی افـتـادنــــــد ، تا مســــت بگـــــــــیرندم

در صحــــبت بــــی عقـــــلان ، فرزانــــه چنین بــــایــــــــد

یکــــسو بـــــــردم عــــارف ، یکــــــسو کشــــدم عامی

بازیچــــــه ی هــــر دستــــــــی ، طفلانه چنین باید

مــــوی تــــو و تســـــــــبیح شیخم ، بدر از ره برد

یا دام چــنان بایـــد ، یــا دانــــه چنیـــــــن بایـــد

بر تربت من جانا ، مستی کن ودست افشان

خنـدیــدن بر دنیــــا ، رندانـــــه چنیــن باید

رحیم معینی کرمانشاهی