گــــــــــردو

1:توبه از معصیت یکی است واز طاعت هزار.یعنی عجب در طاعت بدتر از گناه.

2:دنیا اهل دنیا راغرور در غرور است وآخرت اهل آخرت را سرور در سرور،ودوستی حق اهل معرفت را نور در نور.

3:علامت شناختن حق گریختن از خلق باشد وخاموش بودن در معرفت او.

4:هر که به حق مبتلا گشت مملکت از او دریغ مدارید واو خود به هر دو سرا سر فرود نیارد.

5:عشق او در آمد وهر چه دون او بود برداشت واز ما دون اثر نگذاشت تا یگانه ماند چنانکه خود یگانه است.

6:این قصه را اَلَم باید که از قلم هیچ نیاید.

7:هر که خدا را داند زبان به سخنی دیگرجز یاد حق نتواند گشاید

8:یا چنان نمای که هستی یا چنان باش که می نمایی.

9:قبض دلها در بسط نفوس است وبسط دلها در قبض نفوس است.

10:نفس صفتی است که هرگز نرود جز به باطل.

11:حیات در علم است وراحت در معرفت ورزق در ذکر.

12:توکلّ زیستن را به یک روز باز آوردن است واندیشه فردا پاک انداختن.

13:ذکر کثیر نه به عدد است لکن به حضور بی غفلت است.

14:گفتند:راه به حق چگونه است؟گفت:غایب شدن از راه وپیوستی به الله.

15:گفتند:چرا مدح گرسنگی می گویی؟گفت:اگر فرعون گرسنه بودی هرگز «انا ربکم الا علی»نگفتی.

16:هرگز متکبّر بوی معرفت نیابد.

17:گفتند نشان متکبر چیست؟گفت در هژده هزار عالم نفسی بیند خبیث تر از نفس خویش.