پسر گفت:” هرجا می روم به یاد او هستم. وقتی می بینمش نفسم می گیرد و ضربان قلبم تند می شود. در مجموع احساس خوبی نسبت به او دارم و بر این باورم که می توانم بقیه عمرم را در کنار او زندگی کنم!”
پسری جوان که یکی از مریدان شیفته شیوانا بود، چندین سال نزد استاد درس معرفت و عشق می آموخت. شیوانا نام او را “ابر نیمه تمام” گذاشته بود و به احترام استاد بقیه شاگردان نیز او را به همین اسم صدا می زدند.
روزی از روزها در جنگلی دور شیری زندگی می کرد که بسیار قوی بود و قدرت بسیار زیادی داشت اما این شیر به سبب گذشت زمان پیر و پیر تر شده بود و بسیار ضعیف شده بود
و قدرت این را نداشت که به شکار برود برای همین بعضی از روز ها را با گرسنگی سپری می کرد سرانجام شیر از این وضع خسته شد برای همین روباه را صدا کرد و گفت سلام بر تو ای دوست عزیزم
من و تو سال ها است که همدیگر را می شناسیم و دوستان بسیار صمیمی هستیم برای همین من می خواهم تو را به عنوان وزیر اعظم خودم انتخاب کنم
اَلسَّلامُ عَلى وَلِىِّ اللَّهِ وَ حَبیبِهِ
سلام بر ولى خدا و دوست او
اَلسَّلامُ عَلى خَلیلِ اللَّهِ وَ نَجیبِهِ
سلام بر خلیل خدا و بنده نجیب او
آمدهام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی نی شکنم شکر برم
آمدهام چو عقل و جان از همه دیدهها نهان
تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم
دلا کوی حسین عرش زمین است
مطاف و کعبه دل ها همین است
اگر خیل شهیدان حلقه باشند
حسین بن علی، آن را نگین است
در این زمانه ی بی های و هوی لال پرست
خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست
چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خود را
برای این همه نا باور خیال پرست ؟
«برای گرگ دنبه بردن و برای میش ضجه زدن.»
«برهکشان است!»
«بز به میش میگوید: دیدم، دیدم!»
«بز را به پای خودش میآویزند، میش به پای خود.»
بُندار رازی ، کمال الدّین ابوالفتح بُنداربن ابی نصر خاطری رازی ، از شاعران معروف قرن چهارم و معاصر آل بویه (نظامی ، ص 28). دولتشاه سمرقندی (ص 42) او را شاعر مجدالدّولة
دیلمی (حک : 387ـ420) و از قهستانِ ری دانسته است که به سه زبان عربی ، فارسی و دیلمی سخنوری کرده و صاحب بن عبّاد (متوفی 385) به وی توجه داشته و در تربیتش کوشیده است .
تا قیامت می دهد گرمی به دنیا آتشم
آفتاب روشنم نسبت مکن با آتشم
شعله خیزد از دل بحر خروشان جای موج
گر بگیرد یک نفس در هفت دریا آتشم
مرغ آمین درد آلودی است کاواره بمانده
رفته تا آنسوی این بیداد خانه
باز گشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه.
نوبت روز گشایش را
من بهارم تو زمین من زمینم تو درخت من درختم و بهار
ناز انگشتای بارون تو باغم میکنه میون جنگلا طاقم میکنه
تو بزرگی مثل شب اگه مهتاب باشه یا نه خود مهتابی تو اصلا، خود مهتابی تو
تازه، وقتی بره مهتاب و هنوز شب تنها باید راه دوری رو بره تا دم دروازه روز
ای خدا این درد را درمان مکن
عاشقانرا بیسرو سامان مکن
درد عشق تو دوای جان ماست
جز بدردت درد ما درمان مکن
کیست حق را و پیمبر را ولی
آن حسن سیرت حسین بن علی
آفتاب آسمان معرفت
آن محمد صورت و حیدر صفت
تو عاشقانه ترین فصلی از کتاب منی
غنای ساده و معصوم شعر ناب منی
رفیق غربت خاموش روز خلوت من
حریف خواب و خیال شب شراب منی
شخصی به یکی از موسسات همسریابی مراجعه کرد و گفت: "من به دنبال یک همسر می گردم. لطفاً به من کمک کنید تا همسر مناسبی پیدا کنم. "
مسئول مربوطه پرسید لطفاً خواسته های خودتان را بگوئید
ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد، صیّاد رفته باشد
آه از دمی که تنها با داغ او چو لاله
در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد
همهء هستی من آیهء تاریکیست
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاهان شکفتن ها و رستن های ابدی آه کشیدم ، آه
من در این آیه ترا
دکتر محمد معین، در نهمین روز اردیبهشت 1297 ش، در محله زرجوب رشت قدم به عالم هستی نهاد. داشتن خانواده ای روحانی، زمینه ساز آشنایی و علاقه وی به علوم انسانی و هم نشینی با کتاب گردید.
او تحصیلات ابتدایی را در رشت و دوره تکمیلی دبیرستان تا دانشگاه را در تهران گذرانید و در عین حال، از آموزشگاه روان شناسی بروکسل در بلژیک، مدرکِ مکاتبه ای دریافت نمود
1:توبه از معصیت یکی است واز طاعت هزار.یعنی عجب در طاعت بدتر از گناه.
2:دنیا اهل دنیا راغرور در غرور است وآخرت اهل آخرت را سرور در سرور،ودوستی حق اهل معرفت را نور در نور.
3:علامت شناختن حق گریختن از خلق باشد وخاموش بودن در معرفت او.
4:هر که به حق مبتلا گشت مملکت از او دریغ مدارید واو خود به هر دو سرا سر فرود نیارد.
ملا محمد بن مرتضی بن محمود کاشانی (۱۰۰۷ق/۹۷۷ش-۱۰۹۱ق/۱۰۵۸ش)، معروف به ملا محسن و ملقب به فیض کاشانی، از حکیمان، محدثان، مفسران قرآن کریم و فقهایاخباری شیعه در قرن یازدهم
قمری است. او نزد عالمانی همچون ملاصدرا، شیخ بهایی، میر فندرسکی و میرداماد شاگردی کرد.