گــــــــــردو

بیان درد مکن ، جز برای صاحبدرد

من اهل دردم و، دانم دوای صاحبدرد

ز یادگار خوش خویشتن مگو ایدوست

بمحفلی ، که شدی آشنای صاحبدرد

کنون که هر کس اسیر هوای نفسانیست

کسی چگونه شناسد ، بهای صاحبدرد

بکوی دلشدگان رو ، چو حاجتی داری

که مستجاب تر آید دوای صاحبدرد

مخواه از نی دلسوخته سرود امید

ز سینه ، خسته بر آید صدای صاحبدرد

مقام درد ببین ، با هنر بخوانندش

کسی که خوب در آرد ، ادای صاحبدرد

هزار تجربه کردیم ، غیر درد نبود

بدرد خانه گیتی ، شفای صاحبدرد

طلای رنگ مرا بین و اعتبار مرا

که با خبر شوی از کیمیای صاحبدرد

از آن امید بدرمان درد ها دارم

که چرخ پر بود از وای وای صاحبدرد

معینی کرمانشاهی