گــــــــــردو

کنون رؤیای ما باغی است 

بن هر جاده اش میعادگاهی خرم و خوش بو 

سر هر شاخه اش گلبرگ های نازک لبخند

به ساق هر درختش یادگاری ها 

و با هر یادگاری نقش یک سوگند 

کنون رؤیای ما باغی است 

زمین اما فراوان دارد اینسان باغ 

که برگ هر درختش صدمه ی دیدارها برده است 

که ساق هر درختش نشتر سوگند ها خورده است 

که آن سوگند ها را نیز

همان نشتر که بر آن کنده حک کرده است ، بر این کنده حک کرده

است ، با یار دگر اما 

که 

گر شمشیر بارد از

کنون رویای ما باغی است 

بن هر جاده اش میعادگاهی خرم و خوش ، لیک 

بیا رسم قدیم یادگاری را براندازیم 

و دل را خوش نداریم از خراش ساقه ای میرا 

بیا تا یادگار عشق آتش ریشه ی خود را 

به سنگ سرخ دل با خنجر پیوند بتراشیم 

که با ران فریبش نسترد هرگز 

که توفان زمانش نفکند از پا 

که باشد ریشه ی پیمان ما در سینه ی ما زنده تا باشیم