گــــــــــردو

و روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت

روزی که کم ترین سرود بوسه است

و هر انسان برای هر انسان برادری است

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند

قفل افسانه ئی ست

و قلب برای زندگی بس است

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است 

تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی.

روزی که آهنگ هر حرف، زندگی است 

تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم.

روزی که هر لب ترانه ای است.

تا کم ترین سرود، بوسه باشد. 

روزی که تو بیایی، برای همیشه بیایی

 مهربانی با زیبایی یکسان شود.

روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم...

و من آن روز را انتظار می کشم

حتی روزی 

که دیگر

 نباشم.

 افق روشن /احمد شاملو