گــــــــــردو

از کشت عمل بس است یک خوشه مرا

در روی زمین بس است یک گوشه مرا

تا چند چو گاو گرد خرمن گردیم

چون مرغ بس است دانه یی توشه مرا

----------

دوشینه فتادم به رهش مست و خراب

از نشوه عشق او نه از باده ناب

دانست که عاشقم ولی می پرسید

این کیست کجایسست چرا خورده شراب

-------------

این دل که به شهر عشق سرگشته تست

بیمار و غریب و دربدر گشته تست

برگشتگی بخت و سیه روزی او

از مژگان سیاه برگشته تست

--------------

تا قبله ابروی تو ای یار کجست

محراب دل و قبله احرار کجست

ما جانب قبله دگر رو نکنیم

آن قبله ماست گرچه بسیار کجست

---------------

ابروی کجت که دل برو مشتاقست

محراب شهان و قبله آفاقست

طاقست ولی به دلنشینی جفتست

جفتست ولی ز بیقرینی طاقست

---------------

آراسته جنتی که این روی منست

افروخته دوزخی که این خوی منست

شمشیر جهانسوز بهادر شه را

دزدیده که این کمان ابروی منست

------------------

آمد مه شوال و مه روزه گذشت

و ایام صیام و رنج سی روزه گذشت

صد شکر خدا که روزی روزه ما

گاهی به غنا و گه به دریوزه گذشت

-----------------

تا دل به برم هوای دلبر دارد

افسانه عشق دلبر از بر دارد

دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری

دل از دلبر چگونه دل بردارد

--------------

گر چرخ جفا کرد چه می باید کرد

ور ترک وفا کرد چه می باید کرد

می خواست دلم که بر نشان آید تیر

چون تیر خطا کرد چه می باید کرد

--------------

زلفین سیه که بر بناگوش تواند

سر بر سر هم نهاده همدوش تواند

ساید سر از ادب به پایت شب و روز

آری دو سیاه حلقه در گوش تواند

قاآنی