در لافتی//ای زمینت آسمان عالم بالا شده
ای زمینت آسمان عالم بالا شده
در هوایت آسمان چون ذره اندر وا شده
در هوای بارگاهت عقل و دین جان یافته
در فضای پیشگاهت جان و دل والا شده
باد صحبت خاک غیرت بر رخ جنت زده
گرد فرشت آب روی عنبر سارا شده
سدره ات مر سالکان را بیت معمور آمده
حلقه ات فردوسیان را عروة الوثقی شده
هر کجا در باب فضلت عقل فصلی خوانده است
انس و جان گویای آمنا و صدقنا شده
گر تو دریایی چه داری کان رحمت در کنار
ور تو کانی کی بود کان معدن دریا شده
لطف و فضل و رحمت حق در لبت جا یافته
آفتاب آسمانی در دلت پیدا شده
طاق محراب تو رشک قاب قوسین آمده
نور ماه قبه ات یاقوت اوادنی شده
آفتاب کبریا دریای در لافتی
فخر آل مصطفی مخصوص نص هل اتی
آنکه چوگان مروت در خم چوگان اوست
لاجرم گوی فتوت در خم چوگان اوست
شرع بر مسند نشسته عقل تمکین یافته
جهل دست و پا شکسته فتنه در زندان اوست
باب شهر علم می خوانندش اما نزد عقل
عالم علم است گر چه عالم علم آن اوست
هر کجا در علم وحدانیت او جلوه کند
آستانش لامکان روح الامین دربان اوست
با همه رفعت که دارد آسمان چون بنگری
گوشه ای از گوشه های گوشه ایوان اوست
خاطر ما وصف ذاتش چون تواند گفت چون
ناطقه مدهوش و دل سرگشته، جان حیران اوست
آنکه ذات او مقدم بر وجود عالم است
بهر ایجاد وجود او وجود آدم است
ای برابر کرده ایزد با خلیلت در وفا
آیت «یوفون بالنذر» است بر حالت گوا
بوده با ایوب همسر درگه صبر و شکیب
گشته با جبریل همره در ره خوف و رجا
نوح اگر در شکر او عبدا شکورا گفت، گفت
از برایت سعیکم مشکور اندر هل اتی
ور به طاعت گفت عیسی را واوحینا به
در یقیمون الصلوة آمد تو را از حق ندا
ور به عزت مصطفی را در ولایت برکشید
کرده منزل بهر اعزاز تو نص انما
می کنم اقرار و دارم اعتقاد آنکه نیست
در ره دین رهبری همچون تو بعد مصطفی
وز زبان روح گفته با محمد کردگار
لافتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
کنیتت مرغان طوبی صد ره از بر کرده اند
مدحتت کروبیان عرش دفتر کرده اند
فهم و همت مشکلات راه دین پیموده اند
دست و طبعت سیم و زر را خاک بر سر کرده اند
قدرتت را شرح در فصل سلاسل خوانده اند
قوتت را وصف اندر باب خیبر کرده اند
یک مثالث در ولایت روی و موی قنبر است
کز سواد گیسویش شب را معطر کرده اند
درج دانش را دلت دریای معنی دیده اند
آفرینش را کفت فهرست دفتر کرده اند
چون علم بر آستین بگرفته اندر شرع و دین
تا ز جیب جبهه ات تقدیر سر بر کرده اند
ختم شد بر تو ولایت چون نبوت بر رسول
شیر یزدان ابن عم مصطفی زوج بتول
این منم در خطه دل عالم جان یافته
وین منم در عالم جان ملک ایمان یافته
این منم با خضر بعد از مدت راه دراز
در سواد رحمت تو آب حیوان یافته
این منم با یوسف از چاه بلا بیرون شده
پس چو عیسی زینت خورشید تابان یافته
این منم از بعد چندین التماس از لطف حق
ملکتی زیباتر از ملک سلیمان یافته
این منم در بارگاه مقتدای جن و انس
با قصور عجز خود را منقب خوان یافته
این منم بر آستان فخر آل مصطفی
رتبت حسانی و مقدار سلمان یافته
حجت قاطع امام حق امیرالمؤمنین
بحر دانش کان مردی لطف رب العالمین
تا که در دریای مدحت آشنایی می کنم
هر چه نه مداحی توست آن ریایی می کنم
آرزوی مدحتت داریم و در بحری چنان
با چنین طبعی نه آخر بی حیایی می کنم
ما ز راه افتادگان واله سر گشته ایم
از ولایت التماس رهنمایی می کنم
تا مگر خود را به منزل در رسانم از درت
بر امید توشه راهی گدایی می کنم
با همه ملک گدایی تا گدایت گشته ام
بر سر شاهان عالم پادشاهی می کنم